Apokalipsa jest to objawienie od Boga udzielone widzącemu. Dotyczy przyszłych
wydarzeń, w centrum których znajduje się Sąd Boży i nastanie wiecznego szczęścia,
czyli ery mesjańskiej. Wydarzenia apokaliptyczne rozpatrywane są w ujęciu
eschatologicznym. Mamy tu do czynienia z bogatą symboliką. Niemal wszystko coś
symbolizuje. Charakterystyczne dla apokalipsy są również wizje i obrazy.
Z przykładami apokaliptyki spotykamy się już w Starym Testamencie (chociażby
w księdze Daniela, Izajasza, czy Joela). Znane są też apokalipsy nawiązujące
do Starego Testamentu, nie figurujące w kanonie Pism świętych (np. Apokalipsa
Abrahama, Apokalipsa Eliasza, czy Testament Dwunastu Patriarchów) .Jednak
apokaliptyka żydowska różni się w zasadniczy sposób od Apokalipsy św. Jana
(chrześcijańskiej). Żydzi nadal oczekują ingerencji Boga w dzieje świata,
natomiast chrześcijanie wiedzą, że to już nastąpiło poprzez osobę Jezusa
Chrystusa i teraz oczekują na powtórne Jego przyjście w chwale (paruzję).
Apokalipsa nowotestamentowa to „Objawienie , które Bóg przekazał Jezusowi
Chrystusowi , aby zapowiedzieć swoim sługom, co miało się stać niebawem.
Poprzez wysłannika swego, anioła, oznajmił wszystko, za pomocą specjalnych
znaków, słudze swojemu Janowi." (Ap 1,1) Jan natychmiast spisał wszystko
co widział, ku pokrzepieniu i pocieszeniu prześladowanych wówczas chrześcijan.
Miało to stać się "świadectwem" i "Słowem" dla wspólnot.
Apokalipsę św. Jana rozpoczyna opis postaci Syna Człowieczego w cudownej
okazałości, który nakazuje spisać listy do siedmiu Kościołów w Azji
Mniejszej. Listy zawierają pochwałę za wytrwałość w wierze i wierność
nauce Bożej, bądź ganią za grzechy i odstępstwa od Boga. A ponieważ w
oczach natchnionego pisarza siedem Kościołów reprezentuje Kościół
uniwersalny, posłannictwo jego - posłannictwo Pana - ma znaczenie dla Kościoła
aż do końca czasów. Gdy listy są już spisane, powoli w wizjach proroczych
zostaje odkrywana przyszłość, czasy Sądu Ostatecznego, aż do chwili
nastania w świecie Wiecznego Królestwa Bożego.
Święty Bóg zasiadający na tronie pośród tęczy, przekazuje księgę
zapieczętowaną siedmioma pieczęciami Jednemu, który łamiąc pieczęcie,
godny jest ją otworzyć. Tym Kimś jest Baranek z rodu Dawida. "Jesteś
godzien wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, bo zostałeś zabity i za
cenę krwi Twojej nabyłeś Bogu [na własność] [ludzi] z każdego pokolenia ,
języka , 1udu i narodu. " ( Ap 5, 9)
Rozpoczęło się otwieranie pieczęci i czasy ostateczne według sprawiedliwych
wyroków Bożych. Zaczęła się zagłada świata, grzesznego świata. Jednak Bóg
jest miłosierny. Daje nakaz aniołom, aby powstrzymali się od niszczenia, dopóki
nie zostaną odciśnięte pieczęcie na czołach sług Bożych. "Są to ci,
którzy przychodzą z wielkiego ucisku; opłukali swoje szaty i wybielili je w
krwi Baranka." (Ap 7,14) Po otwarciu siódmej pieczęci pojawiają się
aniołowie z siedmioma trąbami. Gdy zabrzmiała pierwsza trąba "zaczął
spadać na ziemię grad i ogień - pomieszane z krwią" (Ap 8,7), w wyniku
czego spłonęła trzecia część ziemi, drzew i trawa. Gdy zatrąbił drugi
anioł "ogromna góra cała w płomieniach została wrzucona w morze"
(Ap 8,8), przez co trzecia część mórz przemieniła się w krew. Na głos
trzeciej trąby "spadła z nieba wielka gwiazda, płonąca jak
pochodnia" (Ap 8,10).Za jej przyczyną trzecia część rzek i źródeł wód
została zatruta, gdyż woda w nich zmieniła się w piołun i była gorzka.
Kiedy zatrąbił czwarty anioł "wtedy została jakby rażona czymś
trzecia część słońca i trzecia część gwiazd" (Ap 8, 12), po czym
trzecia ich część została zaćmiona. Na dźwięk piątej trąby z przepaści
"wyszła na ziemię szarańcza, której dano moc [szkodzenia], jaką maja
skorpiony" (Ap 9,3). Miała ona zabijać, ale tylko ludzi. I jedynie tych
nieopieczętowanych. Brzmienie szóstej trąby to wezwanie do uwolnienia
czterech aniołów przygotowanych , by zgładzić trzecią część ludzi. Gdy
siódmy anioł zatrąbił: "Rozpoczęło się już nad światem królowanie
Pana naszego i Jego Pomazańca i będzie królować na wieki wieków" (Ap
11,15).
Gdy Bóg zaczyna królować, pojawia się szatan, aby Mu przeszkodzić. Po
nieudanej próbie pożarcia Syna i przegranej walce z archaniołem Michałem,
zaczyna prześladować Niewiastę, która porodziła Syna. Jednak nie udaje mu
się Jej zniszczyć, więc odchodzi, aby walczyć z tymi, którzy zachowują świadectwo
Jezusa.
Rozpoczyna się Sąd Boży, nastaje czas "zbiorów". Syn Człowieczy
zbiera żniwo. Siedmiu aniołów z siedmioma plagami wylewa kolejno siedem czar
gniewu Bożego, w wyniku czego: ludzi pokrywają wrzody, wszystkie wody na ziemi
zmieniają się w krew, pojawia się nękający ogień, ciemności nastają w królestwie
Bestii*, wysycha woda rzeki Eufrat. Gdy wylana zostaje siódma czara rozpada się
na trzy Wielkie Miasto, i w gruzy obracają się miasta pogan. (por. Ap 16,19).
Bóg osądza Wielka Nierządnicę*, zwycięża Bestię . wrzuca szatana do
jeziora pełnego siarki, aby tam cierpiał na wieki, wraz z Bestią i Nierządnicą.
Zaraz potem rozpoczyna się sąd Boży nad umarłymi. "Śmierć i otchłań
zaś wrzucono do jeziora pełnego ognia. Śmierć druga - to właśnie jezioro
ognia. I każdy, kto nie jest zapisany w księdze życia, został wrzucony do
ognistego jeziora." (Ap 20,14-15)
Księgę kończy opis Nowego Nieba i Nowej Ziemi, które nastaną na miejsce
tych, które przeminą. Małżonką Baranka będzie Święte Miasto - Nowe
Jeruzalem, w którym zamieszkają tylko zapisani w Jego księdze życia. W świętym
mieście nie będzie żadnej nieprawości, ani smutku. Spod Bożego tronu wypłynie
strumień wody życia, który wykarmi drzewo życia, którego liście posłużą
do leczenia narodów. Nastanie wieczne szczęście i radość. Wszyscy
sprawiedliwi Mocą Baranka posiądą Życie Wieczne. Na zawsze skończą się
ich utrapienia i będą rozkoszować się wieczną Chwałą Bożą. Upajając się
towarzystwem Boga, będą chwalić Go całym sercem i duszą. "Nie będzie
,już odtąd nocy, nie będzie potrzebne ani światło lampy, ani jasność słońca,
gdyż Pan Bóg będzie ich światłością, a oni będą panować na wieki wieków.
" (Ap 22,5)
Oblubienicą Chrystusa jest Kościół Święty skupiający chrześcijan. Jeżeli
chrześcijanie wytrwają w Jezusie Chrystusie, mogą być pewni zbawienia i
wiecznej nagrody. Bóg bowiem powiedział: "Temu, który pragnie, pozwolę
pić za darmo ze źródeł wody życia." (Ap 21,6)
W ostatnich zdaniach objawienia Baranek wydaje świadectwo o sobie: "Ja,
Jezus, posłałem mego anioła, aby wydał świadectwo o tym, co powinny wiedzieć
Kościoły. Ja jestem Odroślą i Potomkiem Dawida. Gwiazdą - Jutrzenka."
(Ap 22,16) Obiecuje ponowne przyjście "niebawem", aby na zawsze
pozostać z tymi, których odkupił własną krwią.
Interpretując Apokalipsę, należy pamiętać, iż mimo że jej przesłanie
jest najprawdziwsze, bo pochodzi od Boga i zawsze żywe, nie można brać dosłownie
i takoż interpretować jej słów. Przecież powszechnie wiadomo, że
Apokalipsa to, upraszczając można powiedzieć, „jeden wielki symbol”.
Obrazy, wizje, liczby, to wszystko coś oznacza, aby dać nam do zrozumienia,
czego w przyszłości możemy się spodziewać. Sprawiedliwi, wierni Bogu
otrzymają szczęście wieczne, a grzesznicy zostaną zgładzeni.
*Bestia -symbol władców tego świata
*Wielka Nierządnica - Babilon, ale też aluzja do pogańskiego Rzymu
Dorota Panek